Reprezentacja Macedonii Północnej podczas Euro 2020 zadebiutowała na imprezie najwyższej rangi. Do tamtego czasu Macedończycy nie mieli okazji występować w turniach finałowych mistrzostw świata i mistrzostw Europy.
Macedonia Północna
Reprezentacja Macedonii Północnej – podstawowe informacje
| Drużyna | Macedonia Północna |
| Witryna internetowa | ffm.mk |
| Trener | Igor Angelovski |
| Największa gwiazda | Goran Pandev |
| Stadion | Nacionałna Arena „Tosze Proeski” |
| Liczba występów na Euro | 1 |
| Największy sukces na Euro | Faza grupowa (2020) |
Reprezentacja Macedonii Północnej – historia
Początki futbolu w Macedonii Północnej sięgają aż XIX wieku. Pierwszy klub zarejestrowany na terenie tego kraju to Vardar Skopje (1912 rok). Niedługo po zakończeniu drugiej wojny światowej, 14 sierpnia 1949 roku powstał Związek Piłki Nożnej Macedonii, wówczas jako część Związku Piłki Nożnej Jugosławii. W 2003 roku włodarze futbolowej centrali zmienili nazwę na Federacja Piłkarska Macedonii.
7 lutego 1993 roku odbyło się pierwsze niezależne posiedzenie macedońskiej centrali piłkarskiej. Rok później związek wszedł w struktury UEFA oraz FIFA. Dzięki temu reprezentacja tego kraju mogła wziąć udział w eliminacjach do Mistrzostw Europy oraz Mistrzostw Świata. W międzyczasie (13 października 1993) odbyło się debiutanckie starcie reprezentacji Macedonii, która pokonała 4:1 Słowenię w Kranju. Pojedynek ten miał charakter towarzyski.
Pierwsze kwalifikacje z udziałem Macedonii to rywalizacja o Euro 1996 w Anglii. Wówczas selekcjonerem był Andon Doncevski, a jego podopieczni mierzyli się z: Hiszpanią, Danią, Belgią, Cyprem, a także Armenią. Finalnie zajęli czwartą lokatę. Zdobyli siedem na 30 możliwych oczek. Potrafili wówczas zremisować 1:1 z Danią i Belgią.
Najbardziej znany przydomek kadry Macedonii to Czerwone Lwy. Inny pseudonim to Czerwono-żółci. Odnosi się on do koloru koszulek kadrowiczów w domowych potyczkach. W wyjazdowych bataliach Macedończycy przywdziewają białe barwy. Przed własną publicznością grają na obiekcie o nazwie National Arena Toshe Proeski. Zasiąść może na nim 33 460 fanów.
Baraże otworzyły drogę do bram Euro 2020
Po braku kwalifikacji do Euro 1996, ze stanowiskiem selekcjonera pożegnał się Andon Doncevski. Jego miejsce zajął Gjoko Hadzievski, który piastował tę funkcję przez 1278 dni (drugi najdłuższy stażem szkoleniowiec tej kadry). Może on mieć niedosyt po eliminacjach do Mistrzostw Świata w 1998 roku. Wówczas Czerwone Lwy zdobyły 13 na 30 możliwych punktów i zajęły czwartą lokatę. Do miejsca barażowego i drugiej Irlandii stracili pięć oczek. Macedonia nie wywalczyła również kwalifikacji do kolejnych Mistrzostw Europy (czwarta pozycja w pięciozespołowej grupie) i Gjoko Hadzievski pożegnał się z reprezentacją wraz z końcem grudnia 1999 roku.
Kolejni selekcjonerzy także nie spełnili marzeń Macedonii o wzięciu udziału w turnieju rangi mistrzowskiej. Kolejne siedem cyklów eliminacyjnych to maksymalnie czwarte miejsce, a w latach 2012-2015 Czerwono-żółci nie potrafili wyprzedzić żadnego przeciwnika. W piłkarskiej centrali mieli dość pasma niepowodzeń i z nadzieją na lepsze jutro, 16 października 2015 roku zatrudniono Igora Angelovskiego. Wówczas 39-letni selekcjoner, nie miał bogatej przeszłości zawodniczej, czy szkoleniowej. Większość kariery spędził na krajowym podwórku. W pierwszych eliminacjach zdobył z kadrą 11 na 30 możliwych punktów w grupie z: Liechtensteinem, Izraelem, Albanią, Włochami oraz Hiszpanią.
Przełomowym momentem w historii macedońskiej piłki okazała się Liga Narodów w 2018 roku. Wówczas Czerwone Lwy zajęły pierwsze miejsce w czwartej grupie dywizji D. Dzięki temu wywalczyły sobie baraże o mistrzostwa Europy 2020. Te zakończyły się historycznym sukcesem. W półfinale zespół Igora Angelovskiego pokonał 1:0 Białoruś, a w decydującej potyczce okazał się lepszy od Gruzji (1:0).
Macedonia Północna na Euro 2020
W 2021 roku Macedonia Północna zadebiutowała w finałach międzynarodowego turnieju. W Euro 2020 trafiła do grupy z Holandią, Ukrainą i Austrią. W tym turnieju zapłaciła frycowe, przegrywając wszystkie trzy spotkania. Na otwarcie z Austrią 1:3, potem z Ukrainą 1:2, a na koniec z Holandią 0:3. Faza grupowa okazała się dla Macedończyków nie do przejścia.
Goran Pandev – narodowy bohater
Każda reprezentacja ma swoją gwiazdę, piłkarza wyróżniającego się na tle innych. Kogoś, kto w kluczowym momencie weźmie na siebie odpowiedzialność. W Macedonii tym graczem jest Goran Pandev. 37-letni napastnik Genoi zagraniczną przygodę rozpoczął w juniorach Interu Mediolan, gdzie nie przebił się do seniorów. Jego następne przystanki to Spezia i Ancona. Później trafił do Lazio, a tam stał się ulubieńcem fanów oraz strzelił 64 gole. Największe sukcesy odnosił w barwach Interu, gdzie sięgnął po potrójną koronę. Tym samym zasłużył sobie na odznaczenia państwowe w uznaniu za wybitne osiągnięcia na arenie międzynarodowej.
W kadrze zadebiutował 6 czerwca 2001 roku, gdy wszedł z ławki rezerwowych na pół godziny w potyczce z Turcją (3:3). Od tego momentu rozegrał 117 meczów (stan na maj 2021) i zdobył 37 bramek. Jego trafienie z Gruzją w finale baraży zapewniło Czerwonym Lwom udział na Euro 2020. Pandev wpisał się na listę strzelców w marcu tego roku, gdy Macedonia sensacyjnie ograła 2:1 Niemców w eliminacjach do Mistrzostw Świata w Katarze. 37-letni snajper ma najwięcej występów oraz goli ze wszystkich reprezentantów Macedonii.
Mecze Macedonia Północna – Polska
Polacy nie mierzyli się często z Macedonią. Odbyło się bowiem tylko pięć pojedynków. Pierwszy miał miejsce na wyjeździe w 2003 roku za kadencji Pawła Janasa. Wówczas wygraliśmy 3:0. Było to spotkanie towarzyskie. Drugą konfrontację wspominamy gorzej, gdyż w 2008 roku reprezentacja Polski pod wodzą Leo Beenhakkera zremisowała 1:1. Rewanż nastąpił cztery lata później (triumf Polaków 4:1 w delegacji z Waldemarem Fornalikiem u sterów). Jedyne potyczki o punkty odbyły się w 2019 roku w ramach eliminacji do Euro 2020. W obu przypadkach ze zwycięstwa cieszyli się gracze Jerzego Brzęczka (1:0 na wyjeździe i 2:0 u siebie). Ostateczny bilans meczów Macedonia Północna kontra Polska to jeden remis i cztery triumfy Biało-czerwonych.