Javier Mascherano, defensywny pomocnik i środkowy obrońca ogłosił, że zakończył karierę w trybie natychmiastowym bezpośrednio po spotkaniu pucharowym, w którym jego Estudiantes La Plata przegrało z Agentinos Juniors (0:1).
– Nadszedł czas na to, aby zakończyć karierę ze względu na mające ostatnie miejsce wydarzenia w moim życiu osobistym. Długo się nad wszystkim zastanawiałem i uznałem, że najlepiej skończyć karierę już teraz. Poświęcałem się swojemu zawodowi w stu procentach. Zawsze dawałem z siebie wszystko, ale teraz byłoby mi o to bardzo trudno, dlatego nie chciałem oszukiwać i lekceważyć Estudiantes, które zaufało mi i pozwoliło mi wrócić do Argentyny. Nie chciałem też robić przykrości kolegom. Moja decyzja nie ma nic wspólnego z klubem czy osiąganymi wynikami, ale z moim wewnętrznym poczuciem, które sprawiło, że gaśnie u mnie iluzja bycia piłkarzem. Myślałem, że po pandemii znów poczuję ten ogień, ale tak się na stało – powiedział Argentyńczyk na zorganizowanej błyskawicznie konferencji prasowej.
Przeciąganie nieuniknionego
Mascherano już wcześniej dawał sygnały świadczące o tym, że rozważa zakończenie kariery.
– To tak, jakby codziennie wkładać do plecaka jeszcze jeden kamień, a plecak każdego dnia waży trochę więcej. Nie wiem, jak długo dam radę go nosić, taka jest rzeczywistość – mówił argentyński defensor w październiku. Na jego zakończenie kariery wpłynęło wiele bodźców zewnętrznych, takich jak zwolnienie trenera, a prywatnie przyjaciela Mascherano, Gabriela Milito, a także wymagania fizyczne argentyńskiej ligi.
Mascherano największe triumfy święcił w barwach FC Barcelony, gdzie spędził osiem lat po przenosinach z Liverpoolu. W 2010 roku sprowadził go Pep Guardiola, by zajął miejsce Yayi Toure w środku pola, ale ostatecznie popularny “Jefe” zadomowił się na środku obrony, gdzie pojawiło się miejsce przez nawracające kontuzje Carlesa Puyola. Przez osiem lat sięgnął w bordowo-granatowych barwach po dwie Ligi Mistrzów, pięciokrotnie sięgał także po mistrzostwo Hiszpanii, tyle samo razy wygrał Puchar Króla. Ma też na koncie mistrzostwa Brazylii – z zespołem Corinthians – a także Argentyny, z czasów gry dla River Plate. Jest też dwukrotnym mistrzem olimpijskim z reprezentacją Argentyny; dzierży też rekord największej liczby występów w narodowych barwach. Ze 147 występami w kadrze Albicelestes wyprzedza Javiera Zanettiego (143) i Leo Messiego (140).
Komentarze