Jesteśmy już po ośmiu meczach sezonu 2008-09 hiszpańskiej La Ligi. Jak na razie trudno mówić o jakichkolwiek niespodziankach. Drużyny typowane do walki o najwyższe cele nie zawodzą. Serwis Primeradivision.pl przedstawia największe gwiazdy ligi hiszpańskiej. Kolejną z nich jest napastnik Barcelony – Lionel Messi.
Kariera
Wbrew obiegowej opinii wielu fanów Barcelony i piłki nożnej w ogóle, Leo Messi nie jest wychowankiem katalońskiego klubu. Argentyńczyk zaczynał swoją przygodę z piłką w słynnym Newell’s Old Boys, gdzie trafił w 1995 roku, w wieku zaledwie ośmiu lat. Szybko wykryto jednak u niego schorzenie, które mogło położyć kres jego piłkarskiej karierze. Messi cierpiał na brak hormonu wzrostu, przez co był mniejszy i słabszy od swoich rówieśników… których jednak znacznie przewyższał talentem. Zainteresowanie zawodnikiem wykazywał jeden z dwóch największych klubów Argentyny, River Plate Buenos Aires, ale Los Millonarios nie było stać na opłacenie niezbędnej kuracji młodego piłkarza. Wtedy do gry wkroczyła Duma Katalonii, która doceniła umiejętności zawodnika i postanowiła go ściągnąć do Europy. W zamian za podpisanie kontraktu z klubem, działacze Blaugrany zobowiązali się do pokrycia kosztów kuracji Messiego. Człowiekiem, któremu Argentyńczyk zawdzięcza być może uratowanie swojej kariery jest Carles Rexach. W chwili sprowadzenia Lionela na Camp Nou pełnił funkcję dyrektora sportowego i był największym orędownikiem zainwestowania w niewysokiego młodzieńca. Okazał się to strzał w „10”, ponieważ Messi rozwinął się wspaniale, a dziś jest jedną z największych gwiazd Azulgrany i całej światowej piłki. Dla ekipy z Camp Nou rozegrał 120 oficjalnych spotkań i zdobył 50 bramek.
Sukcesy
Messi ma dopiero 21 lat, ale lista jego sukcesów jest bardzo, bardzo długa i zapewne wielu starszych graczy marzy chociaż o połowie tych osiągnięć. W europejskiej piłce klubowej, Argentyńczyk zdobył już to najcenniejsze trofeum, o którym marzy każdy piłkarz – Puchar Ligi Mistrzów (sezon 2005-06). W La Liga, Leo także zdobył praktycznie wszystko, co mógł zdobyć – dwukrotne mistrzostwo Hiszpanii (2004-05 i 2005-06) i Superpuchar Hiszpanii (2005-06 i 2006-07). Jedynym brakującym ogniwem jest jak dotąd zwycięstwo w Pucharze Króla, w którym Barcelona w ostatnich latach osiągnęła co najwyżej półfinał (2006-07 i 2007-08). Z reprezentacją Argentyny Messi także święcił wiele sukcesów, m.in. Mistrzostwo świata U-20 (2005 rok), zdobycie złotego medalu olimpijskiego (2008 rok) czy srebrny medal Copa America (2007 rok). Napastnik Barcelony ma też szereg wyróżnień indywidualnych, z czego najważniejsze to Gracz Roku w Argentynie (2005 i 2007 rok), Najlepszy Obcokrajowiec w La Liga (sezon 2006-07), Najlepszy Młody Zawodnik Świata według FIFA (2006 i 2007 rok) czy II miejsce w plebiscycie FIFA na Najlepszego Zawodnika Świata w 2007 roku.
Charakterystyka
Od kiedy Leo Messi pokazał pełnię swoich umiejętności, wszyscy przyrównują go do legendarnego Diego Armando Maradony. I trzeba przyznać, że wcale nie jest to przesada. Messi ma prawie identyczny styl gry, co „boski Diego”, opierający się na niebagatelnej szybkości i bajecznej technice. Dowodem na zbieżność ich stylów może być porównanie dwóch koronnych akcji obu zawodników, które przyniosły im wielką sławę. Chodzi o bramkę Maradony z mundialu 1986. 22 czerwca, w ćwierćfinałowym meczu przeciwko Anglii, „boski Diego” odebrał piłkę na swojej połowie, przedryblował czterech rywali i bramkarza, po czym zdobył bramkę. Prawie identyczny wyczyn stał się udziałem Messiego, który 18 kwietnia 2007 roku w meczu Pucharu Króla z Getafe przeszedł czterech rywali, bramkarza i strzelił do pustej bramki. Co do stylu gry Messiego, to jest on bardzo uniwersalnym piłkarzem. Może grać na każdej pozycji w ofensywie, za wyjątkiem środka pomocy. Przy ustawieniu 4-3-3 lub 4-5-1 może grać skrajnego napastnika bądź skrzydłowego, a przy taktyce 4-4-2, nie sprawia mu problemów gra w ataku, jako jednemu z dwójki napastników. Z kolei na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie grał często w roli rozgrywającego, operującego za napastnikiem lub napastnikami i wywiązywał się z tego zadania bez zarzutu. Jego gra opiera się na wspaniałej dynamice, szybkości i błyskotliwości. Możemy w jego wykonaniu oglądać często wspaniałe, finezyjne akcje i mnóstwo tricków. Dodając do tego wspaniałą szybkość i dobre uderzenie z obu nóg, Argentyńczyk staje się zawodnikiem niebezpiecznym niezależnie od tego, w którym miejscu boiska dostanie piłkę.
Mocne strony
Bez wątpienia największymi atutami, wycenianego na 55 mln euro, Messiego są jego szybkość i nienaganna technika. Argentyńczyk dysponuje rewelacyjnym przyspieszeniem, ale co ważniejsze, równie szybko potrafi przemieszczać się z piłką przy nodze, co sprawia, że niesłychanie trudno jest go powstrzymać. O jego stylu gry wiele mówi przydomek, jaki został mu nadany – atomowa pchła. Poza tym, zawodnik Barcelony ma bardzo dobre uderzenie z obu nóg, dlatego jest groźny bez znaczenia, w jakim miejscu boiska się znajduje. Poza tym, dysponuje wspaniałym podaniem i bardzo często jednym zagraniem potrafi rozmontować całą defensywę rywala. Messi świetnie wykonuje rzuty karne i w ten sposób strzela coraz więcej bramkę, gdyż po odejściu Ronaldinho do Milanu, to on jest pierwszym graczem do wykonywania „jedenastek”. Leo, mimo swojego niewysokiego wzrostu (169 cm) i nie największej masy (67 kg), wspaniale gra ciałem. Potrafi zastawić piłkę nawet przed znacznie większym i silniejszym rywalem. Bez problemu wytrzymuje też walkę „bark w bark” z obrońcami. Jest to wielki atut, który dodany do jego waleczności i zaangażowania na boisku sprawia, że Messi staje się jeszcze bardziej pożyteczny dla drużyny. Inną wielką zaletą 21-latka jest fakt, że wspaniale gra w meczach o wysoką stawkę. Dowód? Wystarczy wspomnieć dzień 10 marca 2007 roku i Gran Derbi na Camp Nou, gdzie Leo w pojedynkę zatrzymał Królewskich, skompletował hat tricka i dał Blaugranie remis 3:3.
Słabe strony
Jedyną naprawdę poważną słabością Messiego jest gra w powietrzu, ale rozgrzesza go fakt, że nie ma do tego najlepszych predyspozycji fizycznych. Poza tym, rekompensuje braki w grze w powietrzu szeregiem innych zalet. Druga rzecz, do jakiej można mieć zastrzeżenia, to gra w obronie. Messi rzadko wraca się na swoją połowę, aby pomóc kolegom z defensywy, a jak wiadomo w nowoczesnym futbolu wszyscy bronią i wszyscy atakują. Innym aspektem gry, nad jakim gwiazda Blaugrany mogłaby popracować, są strzały z dystansu. Nie jest to co prawda pięta achillesowa Messiego, ale na pewno daleko temu elementowi do ideału. Rzadko bowiem widujemy Leo, strzelającego gole z dwudziestu kilku metrów, a na pewno ma w tym elemencie spore rezerwy.
Komentarze