Jedna z najsilniejszych reprezentacji narodowych. Jej największy okres świetności przypadł na lata 2008-2012, gdy zdominowała europejski i światowy futbol, sięgając po dwa mistrzostwa kontynentu i wygrywając mundial w Republice Południowej Afryki. Hiszpanie wcześniej sięgnęli tylko po jedno ważne trofeum, stając się najlepszą drużyną Europy w 1964 roku.
Hiszpania
Reprezentacja Hiszpanii – podstawowe informacje
| Drużyna | Reprezentacja Hiszpanii |
| Witryna internetowa | www.rfef.es |
| Trener | Luis de la Fuente |
| Największa gwiazda | Pedri |
| Stadion | Estadio Santiago Bernabéu, Estadio Manuel Martínez Valero |
| Rok założenia | 1920 |
| Barwy | czerwono-żółte |
| Liczba występów na Euro | 11 |
| Największy sukces na Euro | Mistrzostwo Europy (1964, 2008, 2012) |
| Liczba występów na Mistrzostwach Świata | 16 |
| Największy sukces na MŚ | Mistrzostwo świata (2010) |
Reprezentacja Hiszpanii – najbliższy mecz
Reprezentacja Hiszpanii – wyniki i terminarz meczów
Reprezentacja Hiszpanii – historia
Na arenie międzynarodowej La Furia Roja zadebiutowała w 1921 roku ze świetnym skutkiem. Wygrała pierwsze dziesięć spotkań, ulegając dopiero dwa lata później Belgom. Choć wówczas już kształtowała się siła hiszpańskiej ligi, która z upływem lat stała się najpotężniejszą na świecie za sprawą Realu Madryt i Barcelony, reprezentacja kraju długo czekała na międzynarodowe sukcesy. W kontekście mundiali, reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej mężczyzn długo cieszyła się z powodu czwartego miejsca osiągniętego w 1954 roku. Dekadę później La Furia Roja sięgnęła wreszcie po istotne trofeum, które jednak na lata przylgnęło do niej niczym klątwa.
Ostatnie rundy mistrzostw Europy z 1964 roku rozgrywane były właśnie w Hiszpanii. Gospodarze nie zmarnowali tej szansy. W półfinale po trafieniach Jesusa Peredy i legendy Realu Madryt, Amancio Amaro, wyeliminowali Węgrów po dogrywce. W finale z ZSRR, poza Peredą, gola zdobył też Marcelino Martinez i Hiszpanie mogli cieszyć się z pierwszego mistrzostwa Starego Kontynentu.
“Grają jak nigdy, przegrywają jak zawsze”
Ekspansja hiszpańskiego futbolu klubowego nijak się miała do występów reprezentacji. W jej barwach grali najwięksi zawodnicy swoich epok, jak Alfredo Di Stefano czy Ferenc Puskas, ale nawet tacy geniusze nie potrafili poprowadzić La Rojy do ważnych triumfów. Już po zakończeniu karier reprezentacyjnych przez wymienionych graczy, Hiszpanie sięgnęli po mistrzostwo Europy z 1964 roku. W kolejnych latach najwięksi gwiazdorzy Realu Madryt, Barcelony, Athleticu, Valencii czy Atletico Madryt robili, co mogli, a ich styl gry mógł się podobać. Do kadry z Półwyspu Iberyjskiego przylgnęło określenie zawarte w śródtytule. Hiszpanie grali piękną piłkę, co jednak nie przekładało się na rozmiar gabloty z trofeami. Między 1966 a 2006 rokiem największym sukcesem La Roja było dotarcie do finału Euro 1984, gdzie podopieczni Miguela Munoza musieli uznać wyższość Francuzów, prowadzonych na boisku przez Michela Platiniego. Do sukcesów konieczne okazało się…
Złote pokolenie
Największą niespodzianką mistrzostw Europy z 2008 roku była niewątpliwie reprezentacja Hiszpanii. Zawodnicy Luisa Aragonesa zaszokowali świat. Dowodzeni w drugiej linii przez, wchodzących dopiero w najlepszy piłkarski wiek, duet pomocników z Barcelony, Xaviego i Iniestę, La Roja w pięknym stylu sięgnęła po trofeum. W finale nie dała szans Niemcom Joachima Loewa, a gola na wagę pucharu zdobył Fernando Torres. Najlepsze miało jednak dopiero nadejść.
Po zakończeniu Euro 2008, Barcelonę przejął Pep Guardiola i sprawił, że klub z Katalonii stał się punktem odniesienia dla reszty świata. Do Xaviego i Iniesty dołączył gracza z rezerw Blaugrany, Sergio Busquetsa, stwarzając trio pomocników, które zdominowało futbol w następnych latach. Sprowadził też z Manchesteru United Gerarda Pique, który stał się podstawowym stoperem zarówno w klubie, jak i reprezentacji. Duma Katalonii spopularyzowała styl, nazywany wówczas tiki-taką. Była to wariacja na temat filozofii śp. Johana Cruyffa. Gra oparta miała być na wysokim naciskaniu na rywali, posiadaniu piłki, stałej ruchliwości i poszukiwaniu kolejnych bramek. Barcelona rządziła i dzieliła w ciągu najbliższych kilku lat, a nowy selekcjoner reprezentacji Hiszpanii, Vicente del Bosque, postanowił zrobić z tego użytek.
Popularny Sfinks przeniósł styl Barcelony na kadrę, a na mistrzostwa świata 2010 dostało powołanie aż ośmiu graczy tego klubu. Siedmiu miało miejsce w wyjściowym składzie. Wspierały ich legendy Realu Madryt, takie jak Iker Casillas i Sergio Ramos. Na wspomnianym mundialu Hiszpanie zachwycili, sięgając po trofeum po raz pierwszy w historii. W niezwykle brutalnym finale z Holandią, gola na wagę mistrzostwa świata zdobył, a jakże, gracz Barcelony, Andres Iniesta. Hiszpan w dogrywce wykorzystał perfekcyjne podanie innego wychowanka Blaugrany, Cesca Fabregasa, i zapewnił sobie stojącą owację na niemal wszystkich stadionach w kraju.
Jakby tego było mało, Vicente del Bosque poprowadził reprezentację Hiszpanii w piłce nożnej mężczyzn do kolejnego czempionatu Europy dwa lata później. Trzon drużyny nadal stanowili pomocnicy, przez co często La Roja grała bez typowego napastnika. Zdało to egzamin, bo w finale zdemolowała Włochów, pokonując rywali aż 4:0. Ten triumf oznaczał, że Hiszpanie sięgnęli już po trzy mistrzostwa Europy. Nikt nie zdobył więcej i tylko Niemcy mogą pochwalić się taką samą liczbą triumfów w tym turnieju.
Reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej obecnie
Choć od dziesięciu lat Hiszpanie nie zdobyli żadnego istotnego trofeum, nadal uznawani są za jedną z najmocniejszych reprezentacji na świecie. Od lipca 2018 roku La Roję prowadził Luis Enrique. Były trener Barcelony miał przerwę w byciu selekcjonerem między marcem a listopadem 2019 roku z powodu tragedii rodzinnej, ale wrócił na stanowisko. Enrique nie bał się odważnych decyzji i powołań, robił też wiele, by odmłodzić reprezentację. Niestety, Hiszpania pod jego wodzą słabo wypadła podczas mundialu w Katarze. Wprawdzie awansowała do 1/8 finału, w grupie gromiąc Kostarykę 7:0, remisując z Niemcami 1:1 i przegrywając z Japonią 1:2, ale w fazie pucharowej odpadła po rzutach karnych z Marokiem. W trakcie regulaminowego czasu gry i dogrywki nie padły żadne bramki, a Hiszpanie stworzyli sobie niewiele dogodnych okazji. Dwa dni po porażce ogłoszono, że Luis Enrique przestaje prowadzić reprezentację Hiszpanii. Jego miejsce zajął Luis de la Fuente, który wcześniej prowadził drużyny młodzieżowe.
Reprezentacja Hiszpanii na Euro 2020
W 2021 roku Hiszpanie podczas mistrzostw Europy grali w grupie z Polską, Szwecją i Słowacją. Reprezentacja Polski sensacyjnie zremisowała z La Roja 1:1, a gola dla Biało-czerwonych w tym meczu strzelił Robert Lewandowski. Ostatecznie drużyna Luisa Enrique zakończyła turniej na półfinale, w którym przegrała z Włochami w rzutach karnych. W dwóch wcześniejszych rundach również uczestniczyła w konkursie jedenastek, najpierw pokonując Chorwację, a następnie Szwajcarię.
Droga reprezentacji Hiszpanii na Euro 2024
Reprezentacja Hiszpanii nie miała większych problemów z wywalczeniem awansu na turniej finałowy, choć nie uniknął potknięcia. Hiszpanie niespodziewanie doznali jednej porażki – 0:2 ze Szkocją. Ta była jej najgroźniejszym rywalem w eliminacjach. Ostatecznie zespół Luisa de la Fuente zakończył rywalizację z 21 punktami na koncie. Na zdobycz przełożyło się siedem zwycięstw i jeden remis.
Selekcjoner reprezentacji Hiszpanii
Aktualnie szkoleniowcem hiszpańskiej kadry jest Luis de la Fuente, który po mundialu w Katarze (dokładnie 8 grudnia 2022 roku) przejął reprezentację po Luisie Enrique. Przed objęciem pierwszej kadry prowadził młodzieżowe reprezentacje Hiszpanii. Jego pierwszym ważnym zadaniem był awans na Euro 2024. Cel ten udało się zrealizować bez większych problemów.
Reprezentacja Hiszpanii – kadra
Reprezentacja Hiszpanii – aktualności
