Klub Associazione Sportiva Roma został utworzony w 1927. Powstał w wyniku fuzji innych rzymskich klubów Alby, Roman i Fortitudo. Natomiast do fuzji nie przystąpił inny rzymski klub, Lazio, który potem stał się najgroźniejszym rywalem Romy.
Jeszcze w tym samym roku, klub ruszył na podbój rozgrywek ligowych. Trenerem został Anglik, William Garbutt. Debiutancki sezon okazał się niezwykle udany, gdyż rzymski klub zajął ósme miejsce w ówczesnej lidze pod nazwą „Girone B” oraz zdobył Puchar CONI, czyli dzisiejszy odpowiednik Pucharu Włoch. Od sezonu 1929/1930 Roma grała już na własnym, nowo wybudowanym obiekcie. W tym też sezonie odbyły się pierwsze, historyczne derby Rzymu – ASR pokonała 1:0 rywala zza miedzy, Lazio.
Kolejny rok w wykonaniu młodego klubu okazał sie jeszcze lepszy – Roma została wicemistrzem Włoch, tracąc zaledwie cztery „oczka” do sławnego już wtedy Juventusu Turyn.
Na pierwsze w historii Scudetto kibice musieli jednak poczekać jeszcze 10 lat. Oto podczas wojny, w sezonie 1941/1942, dnia 15 czerwca, pokonując Modenę piłkarze sięgnęli po trofeum, które przerosło oczekiwania zarówno kibiców, jak i samych zawodników. W 1943 roku w wyniku wojennej zawieruchy, przerwano rozgrywki piłkarskie. Wznowiono je dopiero po wojnie, w 1945 roku. Jednak nowy system polityczny i odbudowa widocznie nie pomagały Romie.
Na początku lat 50. kryzys rzymskiego klubu przybrał na sile. Skończyło się to fatalnie, gdyż w sezonie 1950/1951 ASR zajęła miejsce w strefie spadkowej i jedyny raz w historii spadła do Serie B. Pobyt na zapleczu ekstraklasy nie trwał jednak długo, gdyż już po jednym sezonie udało się wywalczyć awans do elity z nienajgorszym rezlutatem – Roma zajęła w pierwszym sezonie po powrocie szóste miejsce. W 1953 roku dokonano hitu transferowego – sprowadzono mistrza świata z 1950 roku, Urugwajczyka Alcidesa Ghiggie.
Drużyna przeniosła się na nowy stadion pod nazwą „Stadio Olimpico” na którym gra do dziś. Jednakże w kolejnym sezonie rzymianie również musieli uznac wyższość swoich rywali, kończąc, jak przed rokiem, rozgrywki na szóstym miejscu.
Początek lat 60. to kolejne zmiany kadrowe w klubie. Prezes Gianni zatrudnił trenera Fonniego, który osiągał już sukcesy w Interze Mediolan. Udało się także sprowadzić kolejnego po Ghiggim mistrza świata – Juana Alberto Schaffino. Sezon 1960/1961 Rzymianie zapamietają jednak po owocnych występach w europejskich pucharach. W Pucharze Miast Targowych wyeliminowali m.in. FC Koeln i Hamburger SV, w finale trafiając na Birmingham City. W pierwszym meczu na wyjeździe padł remis 2-2. Natomiast u siebie Roma nie dała szans angielskiemu rywalowi, wygrywając pewnie 2-0 i sięgając po pierwsze w historii klubu europejskie trofeum. Kolejne lata nie były już tak usłane różami – klub z roku na rok spisywał się słabiej w lidze.
Przełomowym momentem był rok 1968, gdy do klubu przyszedł m.in. Fabio Capello – który nieco później stał się jedną z gwiazd włoskiego futbolu. Trenerem został legendarny Helenio „Mag” Herrera. W marcu 1969 kibiców Romy obiegł szok – z przyczyn sercowych zmarł piłkarz Gialorossich Giuliano Taccola.
Na początku lat 70. ASR zanotowała swój pierwszy występ w Pucharze Zdobywców Pucharów, dochodząc do półfinału, gdzie została wyeliminowana przez polski Górnik Zabrze. Natomiast w sezonie 1975/76 „wilki” wzięły udział w Pucharze UEFA, następcy PMT i zakończyły swój udział na 1/8 finału. W 1980 roku do klubu sprowadzono utalentowanego reprezentanta Brazylii, Falcão. W kolejnych sezonach rzymianie znowu należeli do ligowej czołówki. Najpierw zdobyli wicemistrzostwo kraju, następnie oglądali plecy Juventusu i Fiorentiny zajmując trzecią lokatę.
Jednak sezon 1982/83 przyniósł drugie w historii mistrzostwo i ćwierćfinał Pucharu Włoch oraz Pucharu UEFA. Gialorossi zakwilifikowali się również do najważniejszych w Europie rozgrywek, Pucharu Mistrzów. Niespodziewanie mistrz Włoch okazał się rewelacją turnieju, dochodząc do finału a po drodze eliminując m.in. CSKA Sofia, Dynamo Berlin oraz Dundee United. W finale Rzymianie znów musieli się zmierzyć z angielskim zespołem – tym razem z dużo bardziej wymagającym. Przeciwnikiem „wilków” był Liverpool FC. Po 90 minutach gry widniał wynik 1:1, lecz w karnych minimalnie lepsi byli gracze LFC wykonując udanie 4 jedenastki. Gracze Romy tylko dwukrotnie trafiali „z wapna” i schodzili z murawy pokonani. Po finale z pracy zrezygnował szwedzki trener Rzymian, Nils Liedholm a zastąpił go jego rodak, Sven-Göran Eriksson.
Za jego kadencji, w 1985 roku ściągnięto do klubu gwiazdę Juventusu Turyn i reprezentacji Polski – Zbigniewa Bońka. Nie powiodły się jednak plany na zdobycie mistrzostwa i Eriksson pożegnał się z posadą w 1987 roku. Nowym szkoleniowcem został poprzednik Erikssona, a do klubu przyszedł gracz zza miedzy Manfredonia. Kibicom nie spodobał się jednak nowy piłkarz, gdyż brał on udział w głośnej aferze korupcyjnej „calciopoli”. W 1991 roku Roma doszła do finału P.UEFA gdzie musiała uznać wyższość rodzimego rywala – Interu Mediolan, chociaż w drugim meczu wygrała 1:0. Wynik spotkania pierwszego był jednak bardziej na korzyść Nerrazurrich (2:0) , dlatego po raz kolejny tiffosi Romy musieli obejść się smakiem.
28 marca 1993 roku to data, którą z pewnością zna każdy romanista. Otóż wtedy zadebiutował zaledwie 16-letni Francesco Totti, który jest gwiazdą klubu po dziś dzień. Wychowanek klubu już w 1998 roku zaczął pełnić zaszczytną funkcję kapitana zespołu. W latach 90. kolejne zmiany trenerów nie dawały wiekszego rezultatu. Sytuacja zmieniła się nieco w 1999 roku, gdy trenerem został były gracz Romy, Fabio Capello.
Sezon 1999/2000 nie zostanie zapamiętany dobrze przez kibiców „wilków” gdyż mistrzem Włoch okazał się być znienawidzony klub ze stolicy – Lazio Rzym. Latem 2000 roku klub nie próżnował w szukaniu dobrych zawodników. Graczami Romy stali się m.in. gwiazda Fiorentiny Gabriel Batistuta, Emerson oraz Walter Samuel. Z nimi oraz z genialnym wychowankiem Francesco Tottim, Roma zdobyła pierwsze od 18 lat mistrzostwo Włoch, odbierając je rywalowi z Lazio. Capello w tym sezonie wywalczył również Superpuchar Włoch. Roma zadebiutowała w fazie grupowej Ligi Mistrzów. W kolejnych latach I Lupi udanie prezentowały sie w lidze, zajmując czołowe lokaty. W sezonach 2005/2006, 2006/2007 i 2007/2008 Roma zajmowała drugą pozycję w Serie A. Obecnie klub ze stolicy jest czołową drużyną we włoskiej ekstraklasie. Regularnie też dochodzi do fazy pucharowej Ligi Mistrzów.
Komentarze